Japan & Dubai 2015

Weinig zon vandaag, wel lekkere temperatuur! We hebben een aantal Japanse tuinen bezocht. Eerst naar de Shinjuku Gyoen tuin en toen naar de Koishikawa Korakuen tuin.

Jan-Hein, we hebben de iTranslate app gedownload. Het lijkt erop dat dat echt goed werkt, je spreekt het Nederlands in en er komt Japans gebrabbel uit. Of het goed is weten we nog niet, vandaag hebben we het in ieder geval niet nodig gehad. Maar we gaan hem sowieso gebruiken, ik zal Bart in aktie met de app filmen en hier op het blog zetten! Bedankt voor de tips in ieder geval! 🙂

We hadden ons verheugd op een praal van kleuren en bloemen, helaas zitten we blijkbaar in het verkeerde seizoen 🙂 Je ziet nog wel iets qua kleur, maar het schijnt hier in de lente en voorzomer echt fantastisch mooi te zijn. Japanse Floriade! Helaas voor ons…

Fanta met druivensmaak, was best goed te drinken ijskoud. Was trouwens weer een benauwde dag vandaag hoor, hoe raar het misschien klinkt zitten we best wel te springen om naar Dubai te gaan. Daar is het dan wel warmer maar de droge woestijnlucht maakt het aangenamer dan de vochtige lucht hier. Hier ben je de hele dag klam en plakkerig.

Hier horen normaliter duizende rozen te staan, dit gedeelte noemen ze de Franse rozentuin. Wij hebben er niet meer dan een handvol gespot zoals je op de foto kunt zien 🙂

De ingang naar Koishikawa.

Dit schijnen de bekende rose bloesembomen van Koishikawa te zijn. Die foto heeft iedereen wel eens ergens langs zien komen in een blad of op tv, als je niet weet welke ik precies bedoel klik dan HIER. Helaas, weinig bloesem in september! 🙁

Nu heb ik tig foto’s gemaakt van de tuinen, maar het is allemaal nogal “groenig”, dus zal er niet teveel plaatsen hier. Denk dat Rob de Tuinman er wel van zou genieten!

Maar goed, ‘s- middags gaan we naar Ueno Park. Hier gaan de Japanners heen als ze zich vervelen op zondag, en blijkbaar was het vandaag een hele saaie dag voor ze want man man man wat was het daar vreselijk druk. De straten zijn gevuld met mensen, op elke hoek van het park staan er straatartiesten optredens te geven en het is 1 grote zoem van het Japanse geouwehoer. Daarnaast stinkt het naar eten, complete families zitten op de straat of op het gras te picknicken met kooksetjes en weet ik veel allemaal.

Inmiddels is het 14:30 uur, even weg uit de drukte. We lopen het centrum in van Akihabara, we spotten een TGIF! Even een “normale” lunch weer 🙂 Japans komt inmiddels onze oren uit, de stoelgang wordt er ook niet echt beter op van het Japanse eten…

We stappen de taxi in en gaan naar de wijk Ginza, daar zit de Sony Showroom.

Het nut hiervan begrijpen wij ook niet…

Binnen kun je onder andere spelen op de PS4. Je kan ze hier ook kopen, zijn omgerekend € 300,00. Scheelt iets van € 60,00 á € 70,00 met Nederland. Dus valt allemaal wel mee…

Op de foto kan je het niet goed zien, maar dit is een 75″ 4K televisie. Vanaf nu is dit de benchmark, deze wil ik ook! 🙂 Prijs 円 1.000.000,000 (€ 7.300,00). 65″ is voor amateurs! 😀

De oplettende lezer of lezeren zal deze naam ongetwijfeld herkennen. BLT Steak, hier hebben we de afgelopen jaren Miami en New York redelijk vaak gesmikkeld. Van de week liepen we op straat en zagen ineens dat er hier ook een BLT zit, dus we konden het niet laten om even in onze oude gewoonte terug te vallen.

Gamba’s! 🙂

En Angus! 🙂

En een lekker toetje natuurlijk, cheese cake om precies te zijn.

Al met al geen hele spannende dag geweest hier. Hoop gelopen in de tuinen, lekker gesmikkeld en ons niet te druk gemaakt. Morgen gaan we terug naar Ginza. Schijnen daar tig winkels te zitten, hopelijk ook met elektronica wat wij leuk vinden 🙂 En dan naderen we alweer het einde van Japan, woensdag vliegen we naar Dubai!

Wij gaan nu slapen, tot morgen allemaal.

Vandaag was het weer heerlijk zonnig én ook weer super benauwd 🙂 Aangezien we gisteren voor een dichte deur stonden bij het Keizerlijk paleis zijn we vandaag als eerste weer daarheen gegaan.

Het was lekker rustig op het terrein, we konden lekker doorlopen en weinig mensen voor de lens van de camera! Hier mag je dus wel foto’s maken 🙂

Hieronder een bewakershuis uit 1912, hier zaten samoerai wacht te houden voor indringers op het Keizerlijk terrein.

De tuinen zijn prachtig onderhouden, je mag overal lopen en dus ook foto’s maken. Toegang tot het terrein is gratis

Dit is het theehuis van de Keizer geweest, hier werd elke middag met de gehele hofhouding ‘s middags thee gedronken en vechtvoorstellingen gegeven door de samoerai.

Het terrein is echt onnoemelijk groot! Wij hebben 3 uur rondgelopen en waren eigenlijk nog niet klaar, wel bijna hoor, maar de zinderende hitte heeft ons vroegtijdig doen stoppen. Vandaag was het 30 graden, luchtvochtigheid van 90%. Gewoon stilstaan begin je al van te zweten. Errug vies…

Hier sliepen de samourai, in onderstaande gebouw zaten 100 man die 24/7 paraat stonden. Hier werd gegeten, geslapen en de gehele dag door geoefend met vechten.

Rond 13:30 uur waren we er klaar mee, we zijn naar een Ierse pub gegaan voor wat koude kledders en wat te snacken.

Errug lekker, een gehaktbal gevuld met kaas en een omelet met rijst gevuld 🙂 Niet echt Japans, maar na 7 dagen heb je wel eens zin in wat anders.

Na de lunch hebben we de taxi naar de Senso-Ji tempel gepakt. De bekendste tempel van Japan, 1400 jaar oud.

Dit is hem nog niet hoor, dit is enkel de ingang. Onder de lampion doorlopen brengt geluk!

Ja, we zijn niet de enige die erheen zijn gegaan vandaag… 🙂

Evers, Martin, (mochten jullie dit lezen) jullie wilden een zwaard? Ik heb ze meegenomen voor jullie! We rekenen thuis wel af 😉

Dit is hem dan wel, de Senso-ji tempel!

Voor de tempel staat een grote vuurkorf of iets dergelijk, stond er 10 seconden bij, meuren zeg… Ik haat vuurkorven! Mocht je mij ooit uitnodigen en je hebt een vuurkorf, van mij hoeven die stinkdingen niet aan!

Tis echt 1 groot lampionnenfeest hier.

De tempel was echt mooi, we hadden nu echt het idee dat we in Japan waren. Klinkt misschien raar, maar Tokyo is echt een hypermoderne stad. Je ziet weinig tot geen oude tempels in de stad zelf. Dit was echt de eerste tempel die we gezien hebben hier dat je aan Japan moet denken of uit scenes uit films waar je dit wel eens in gezien hebt.

Eenmaal de drukte weer uit zagen we een Burger King, die zijn hier dun bezaaid kan ik je vertellen. Tot nu toe hebben we er 2 gezien, inclusief deze.

Hier is tie dan, de burger helemaal zwart gemaakt met inktvisinkt. Waarom hebben ze dat gedaan? Geen idee, gewoon omdat het kan denk ik 🙂 En nee, we hebben hem niet genomen, echt smakelijk ziet tie er niet uit.

Terug naar het hotel! Het is inmiddels al donker, even omkleden en de stad in op zoek naar een restaurant.

Morgen gaan we zelf autorijden, deze gaan we morgen wel eventjes ophalen 😉

We gaan naar binnen bij restaurant ‘Buku Buku’, werkelijk niets over te vinden op Google en/of TripAdvisor. Officieel bestaat dit restaurant niet, we denken dat het een witwas operatie is van de Yakuza 🙂

Eenmaal binnen spreekt niemand Engels. Maar dan ook echt niemand, de ober legt een menukaart bij ons neer en slingert er een hele riedel achteraan. Waarschijnlijk was hij de special van de dag aan het uitleggen of wat er buiten de kaart om nog meer is. Ondanks meerdere pogingen hem te onderbreken dat we er geen snars van begrijpen ratelt hij maar door.

We proberen uit te leggen dat we iets van garnalen willen en daarna steak. Shrimps! Shrimps? Shrimps! Shrimps?

Eindelijk schijnt hij het te begrijpen. Hij zet een amuse neer, deze is echt lekker dus we krijgen er toch wel wat vertrouwen in dat het goed gaat komen.

Tis lekker druk binnen.

Eindelijk komt er iets. Geen idee wat voor bereiding dit precies is, blijkbaar hebben ze de gamba’s door een heel licht beslagje gehaald en in z’n geheel gefrituurd. We vragen aan de ober met handen en voeten hoe we dit precies moeten eten. Moeten we dit nog pellen? of bijten we alleen de onderste helft eraf? De ober snapt er geen zak van wat we zeggen, op een gegeven moment pakt hij een gamba op en douwt hem in 1 x in zijn mond. Okee, we begrijpen het nu, je moet ze dus blijkbaar in z’n geheel opeten op deze manier.

Wie is hier nou de snackbar, gij of ik!

Na de gamba’s kregen we inderdaad steak. Zo zie je maar, toch gekregen wat we wilden zonder een begrijpend woord gewisseld te hebben met de ober 🙂

We zijn hier nu 7 dagen, het begint nu wel enigszins te vervelen dat je bijna nergens begrepen wordt of een normale vraag kan stellen aan iemand. Je kan niemand wat vragen, ook niet in hotels, want ze snappen je gewoon echt niet. Zelfs de jongere generatie hier spreekt ook geen woord Engels. De taxichauffeurs hier zijn nog het domst van allemaal, die kunnen geen enkel adres vinden zonder de TomTom aan te zetten, en zelfs dan rijden ze nog fout of mega-om! Wat ze wel allemaal heel leuk vinden zijn poppen, computerspelletjes en sextekenfilms, met deze zaken gooien ze je echt dood hier in alle winkels en op straat.

Van zo’n modern en geavanceerd land hadden wij iets meer verwacht om eerlijk te zijn…

Maar goed, wij vermaken ons nog wel hier hoor. Nog zat mooie dingen te zien hier en die Japanners moet je gewoon niet al teveel op letten of aandacht aan besteden 🙂

Fijne zaterdag allemaal, tot morgen maar weer!

Eindelijk de zon! Vanochtend deden we de gordijnen open en zowaar is het zonnig! Eindelijk, de korte broek kan uit de koffer! Het weerbericht voor morgen ziet er ook goed uit, zondag wordt het helaas weer wat minder en staat er regen op het programma. Maar dat zien we dan wel weer, eerst vandaag lekker van het zonnetje genieten.

Vandaag gingen we naar het Keizerlijk paleis in Chiyoda. We besloten om eerst de wandeltrip rondom het hele paleis te doen, een flinke wandeling van 8 km. Jawel, geen geintje, 8 km wandelen.

Het is windstil vandaag en super benauwd. Alle regen die nog in de grond zit verdampt nu door de zon en het is echt niet te harden. De koperen ploert staat bovenaan de hemel, het is 29 graden en een luchtvochtigheid van 75%. Onze shirts zijn doorweekt, maar we wandelen gewoon lekker door!

De wandeling duurt voort, 8 km doe je blijkbaar niet eventjes. Waarschijnlijk hebben we het iets onderschat, 8 km op een hete en zonnige dag!

In de zinderende hitte lopen we inmiddels op de automatische piloot. Gedurende het hele traject is er geen winkel te bekennen die drankjes verkoopt. Wel zijn er om de 1000 meter of zo gratis drinkfonteintjes waar lauw water uit komt wat naar chloor smaakt.

Het einde van deze lange wandeling is in zicht!

Wie deze figuur precies is weten we niet, er stond geen bordje met een naam. Wij hebben het beeld in ieder geval omgedoopt naar “Collega van Weel” 🙂

De 8 lange kilometers zijn voorbij, we hebben rond het het hele terrein gelopen. Echter in ons enthousiasme hebben we helemaal niet op de website gekeken wat de openingstijden waren van het paleis. Op vrijdagen is het blijkbaar dicht 🙁

Nu moeten we morgen weer!

Ietwat teleurgesteld gaan we eerst onbijten. Het is inmiddels 14:00 uur, we zijn zo goed als uitgedroogd en hebben nog niets gegeten de hele dag. Een Japanse dame blanche! Net zoals de Japanners zelf, een beetje saai…

Vlakbij het hotel zit een restaurantje wat al de hele week vol zit als we er langs lopen. Devi Fusion, een Indiaas restaurant in het centrum van Tokyo.

Er zat vandaag helemaal niemand! 🙁 Maar we hadden onze zinnen gezet op Indiaas dus we zijn gewoon gaan zitten. Zat niet voor niets de hele week al vol natuurlijk.

Het was echt fantastisch! Hier gaan we zeker nog een keer heen een dezer dagen. Het liep trouwens alsnog vol halverwege de avond.

Morgen dus weer terug naar het paleis, daarna zien we wel. Het is weekend morgen dus rustig aan, voor ons is het ook vakantie 🙂

Nog even wat drankjes nuttigen in de bar en dan lekker slapen! We zijn redelijk gesloopt van het vele geloop van vandaag in de hitte.

Fijn weekend iedereen, tot morgen!

Hé wat een verassing! We stonden op met, jawel, regen! Dag 4 op rij dat het regent, we zijn er nu een beetje klaar mee. De dingen die we in de planning hadden staan hebben we allemaal nog niet kunnen doen omdat we niet urenlang door de plensbuien willen lopen.

Maar het ziet er op dit moment goed uit! vanmiddag om 17:00 uur hield het ineens op met regenen, het is nu 23:30 uur en het regent nog steeds niet. Ook het weerbericht geeft aan dat het weleens droog zou kunnen zijn morgen. Zaterdag verwachten ze weer wat regen, en dan zondag weer droog. Maar eerst zien dan geloven, de Japanse “KNMI” schijnt heel erg slecht te zijn begrepen we van wat locals. De tyfoon die was aangekondigd eergisteren is ook niet gekomen.

Trouwens een leuk feitje over Tokyo, het is hier in september om 18:00 uur al donker buiten en om 05:00 uur ‘s- ochtends is het al licht. Leuk hé, dat wilden jullie allemaal vast altijd al weten 🙂

Maar goed, onze dag van vandaag. Omdat het wederom (lees: nog steeds) regende gingen we weer naar Shibuya, niet naar dat drukke kruispunt maar naar het winkel- en uitgaanscentrum. Helaas was slechts een (klein) gedeelte overdekt dus het gros van de dag hebben we alsnog met onze paraplu’s in de regen gelopen.

De taxi heeft ons afgezet bij de Ralph Lauren winkel in Shibuya. Was helaas totaal niet interessant, de prijzen hier voor polo’s, T-shirts en overhemden liggen aanzienlijk hoger dan in Amerika en zelfs hoger dan Nederland. Dus we hebben niets gekocht 🙁

Was wel een hele sjieke toko, even een foto van de directeur gemaakt. Er kwam direct een Japanse ibbel naar me toe dat ik absoluut geen foto’s mocht maken binnen. Het is echt niet normaal hoe vaak ik dat de afgelopen dagen te horen heb gekregen, je mag hier werkelijk (bijna) nergens foto’s maken. Waar de Japanse tourist normaliter in kolonne achter elkaar op straat loopt, gewapend met Japanse vlaggetje en fotocamera, mag je in het land zelf bijna nergens foto’s maken. Heel erg raar…

Maar ja, ik heb hem dus wel gemaakt, Yakuza-Bart staat er goed op 🙂

De plu’tjes gaan weer open, we gaan verder. Het regent weer snoeihard 🙁 Omdat we er niet van uitgingen enkele dagen geleden dat het zo lang zou regenen hebben we ieniemienie paraplu’s gekocht. Deze zijn zo klein dat je eigenlijk alleen je hoofd droog houdt. Je schouders, rug en benen worden gewoon vol geraakt door de regen. Dus na enkele minuten zijn we wederom doorweekt.

We lopen een groot overdekt gebeuren in. Paar mooie winkels zitten er, maar 90% is (Japanse) troep. We lopen even de Dolce & Gabbana winkel in, er hangt daar een felgroene bontjas. Uiteraard mogen we geen foto’s maken binnen en Bart mag hem ook niet aan. Aan de jas hangt een prijskaartje van 1.850,000 JPY. Omgerekend een kleine € 14.000,00. Hij is fantastisch, Bart wil hem echter niet kopen. Helaas, daar gaat zijn carrière als geisha-eindbaas.

Inmiddels is het 12:30 uur. Tijd voor de lunch! We duiken weer een Japans hutje in.

Ziet er lekker uit toch? Nou dat was het niet! Een bak lauw overgeefsel met zacht gekookte eieren. Echt het goorste wat we ooit gegeten hebben. De hut liep vol met Japanners en ze namen allemaal hetzelfde. Om deze vreselijke smaak te wissen zijn we de Lindt winkel ingelopen en hebben een aantal choco-ballen naar binnen gewerkt.

Verdrietig van deze slechte lunch klappen we onze kleine paraplu’tjes weer open en gaan de regen weer in.

Eindelijk een leuke winkel!

Wat hier tevens ook goed geregeld is, bij elke winkel staat als het regent iemand bij de voordeur die plastic zakjes geeft als je binnenkomt om je paraplu in te doen. Dus geen natte vloeren hier in Tokyo, iedereen loopt keurig met een zakje om zijn/haar paraplu.

Niet zo heel druk, sowieso zie je hier weinig iPhone’s onder de mensen. Ze hebben hier ook veel onbekende merken (voor ons dan) voor mobiele telefoons. Model koelkast (lekker groot dus, openklap dingen) zie je hier heel veel!

We lopen weer verder het centrum in, het lijkt hier een klein beetje op New York qua straten. Lang en druk.

Crocodile Derks!

Vanavond hebben we wederom lekker gesmikkeld bij Teppan-Yaki Restaurant Panic. De chef is onze vriend, die zorgt ervoor dat er direct nieuwe glazen bier staan als er nog een klein slokje in zit 🙂 Dit was niet de laatste keer dat we hier geweest zijn, het is 10 minuten lopen van het hotel vandaan en nog goedkoop ook. Staat trouwens op plek 43 van de 7000+ restaurants hier in Tokyo op TripAdvisor!

Het enige nadeel van dit restaurant is dat je gelijk kunt douchen als je in het hotel bent, de vetdampen van de plaat zitten in je haren, je kleding en diep in je poriën. Echt alles meurt naar het vet! Maar het is wel heel erg lekker 🙂 Dus we schakelen de wasserette service van het hotel weer in om de spijkerbroeken te wassen.

Maar goed, het is dus eindelijk droog. Morgen kunnen we eindelijk leuke dingen ondernemen. Aan de overkant van ons hotel is de Izumi Garden. Een in Japanse stijl aangelegde tuin, dat zal ongetwijfeld wat mooie kiekjes opleveren! En we gaan naar het Keizerlijk paleis, het Edo Kasteel. Daar zijn ook de Keizerlijke tuinen en dat schijnt verschrikkelijk mooi te zijn. Dus morgen de korte broeken aan, en wandelen maar! 🙂

Het is nu 23:30 uur hier, wij gaan slapen. Morgen een drukke en intensieve dag!

Bedankt voor het lezen allemaal en tot morgen!

Groeten,

Marcel en Bart

Dag 3 in Tokyo, dag 3 van de regen. Het blijft maar regenen, dikke druppels, de hele dag door. Het regent nu al een dikke 40 uur non-stop. Op de straten en wegen ligt er een paar cm water, als je loopt worden je voeten nat en door de harde wind werkt de paraplu ook niet echt meer. De tyfoon waar gisteren over gesproken werd heeft Tokyo blijkbaar enkel geschrampt, de grote storm is gelukkig uitgebleven.

We zijn vandaag naar Shibuya gegaan waar de bekende Shibuya Crossing is. Het drukste kruispunt ter wereld.

De taxi zette ons af vlak bij het centrum, laatste stukje lopen door de regen. We waren zeiknat, fantastisch om een dag te beginnen en te gaan lopen. Om te laten zien hoe hard het precies naar beneden kwam, onderstaande foto is geen waterval maar een regenwaterafvoer.

Je kan het niet zo heel goed zien op de foto’s, maar we staan hier in een laag water op de stoep van 2 cm.

Snel naar binnen! We hebben de (schijnbaar is het heel bekend maar ik kon het niet) Tokyu Food Show opgezocht. En ja, ik schrijf het goed, Tokyu en niet Tokyo. In de kelder van het Shibuya warenhuis is een food-only verdieping. Hier ligt werkelijk alles wat de Japanner naar binnen kan en wil werken. Ook hier is het verboden om foto’s te maken, ik heb werkelijk geen idee waarom!

Lekker hé? Wat het ook is!

Het zal ongetwijfeld allemaal vers zijn, maar het stinkt hier dat is niet normaal meer. Een mix van rotte vis, schoonmaakmiddel en de onderkant van een eierkoek!

Na een uurtje rondgelopen te hebben en de stank ook in onze kleren zit duiken we wederom een authentiek Japans restaurant in voor de lunch/ontbijt. Iets met varken, de kaart was geheel in het Japans en het woord ‘pork’ was het enige wat de meneer in de bediening begreep. Was trouwens wel lekker hoor 🙂

En dit is dus het bekende kruispunt, de Shibuya Crossing. Zoals je kunt zien aan de vele paraplu’tjes liegen we niet, het regent echt non-stop 🙂

Inmiddels zijn we doorweekt en er helemaal klaar mee. Tot aan je onderbroek nat, je sokken, je haar, echt alles. Het is pas 15:00 uur ‘s middags maar we gaan terug naar het hotel. Even droge kleren aan en naar de bar, een koude kledder want het is tenslotte ook vakantie!

Na een paar biertjes zijn we met de taxi naar een heel speciaal restaurant gegaan waar we weken geleden al voor hadden gereserveerd. Sushi Bar Yasuda. Bekend van o.a. Anthony Bourdain op Discovery. De taxi chauffeurs hier zijn niet al te slim, ze weten vaak niet waar een adres precies is en zetten je dan ergens af waarvan ze denken dat dat in buurt is. Zodoende ook vanavond, we worden afgezet in het midden van een woonwijk, en uiteraard was dat fout.

Na meerdere mensen te hebben aangesproken met handen en voeten taal, werden we een compleet andere richting opgestuurd als waar we waren afgezet. Zelfs als je de website op je telefoon laat zien waar het adres in het Japans opstaat weten ze niet, of ze willen het niet weten dat kan ook nog natuurlijk.

En kijk, we zijn natuurlijk niet gek hé. De straatnamen zijn allemaal in het Japans, daar kun je zelf echt helemaal niks van maken. Het lijkt nergens op dus je loop maar als een kip zonder kop in het rond, en ook nog eens in de regen.

Na een lange wandeltocht, redelijk doorweekt, hebben we het eindelijk gevonden…

De chef-kok heeft 25 jaar in New York gewoond en gewerkt, op dit moment bestaan het sushi-restaurant wat hij heeft groot gemaakt in New York nog steeds en staat tevens nog steeds te boek als beste sushi-restaurant in New York.

Een tikkeltje arrogant, dat wel, en hij hoort zichzelf wel heel graag praten, maar hij zet dan ook wel hemelse sushi voor je neer.

In het restaurant is er maar plek voor 8 mensen. Je zit rondom aan de counter, er staat geen muziek op en de chef-kok doet het praten. Foto’s maken mag! Maar je moet wel gedurende de zit aanhoren hoe goed hij wel niet is en dat er niemand is die hem ooit kan vervangen 🙂

De ruimte is niet groter dan 5 bij 5 meter, de muren zijn wit en er hangt felle verlichting. Strak tegen de muren aan staan er een aantal ‘minions’ die niets zeggen en alleen maar kijken of er drankjes leeg zijn die ze dan direct weer bijvullen. Lijkt me geen leuke meneer om voor te werken! Maar goed, we laten hem lekker ouwehoeren en werken zijn heerlijke sushi’s met groot genot weg.

Weer terug in het hotel drinken we nog wat aan de bar en gaan naar bed, volgens het weerbericht krijgen we morgen de gehele dag regen. Morgen gaan we naar een winkelstraat die hopelijk gedeeltelijk overdekt is, andere dingen kunnen we helaas niet doen. We willen nog naar het Keizerlijk paleis maar dat is een tour die een paar uur duurt en grotendeels buiten is, en met die regen is dat niet te doen. Aan de andere kant zijn nog lang zat hier in Tokyo, dus het komt heus wel goed.

Welterusten vanuit een regenachtig Japan.

Marcel & Bart

Wegens wat onvoorziene problemen met de internetvoorziening in het hotel heb ik gisteren geen post kunnen plaatsen, bij deze alsnog.

Regen, regen en nog een regen. Dat was de trend van vandaag. Toen we wakker werden om 09:00 uur regende het al, en sindsdien is het geen moment droog meer geweest. Sinds ik vakantie heb nog geen korte broek en/of slippertjes aan gehad! 🙁 Als het goed is wordt het dit weekend droog en zonnig in Tokyo met temperaturen tot 30 graden. Da’s het betere werk.

Maar goed, vanwege de regen die met bakken uit de hemel kwam vallen hebben we niet heel veel kunnen ondernemen vandaag. Dus we hebben besloten om weer naar Akihabara te gaan, het winkelcentrum waar we gisteren ook waren, om daar wat rond te slenteren. Gewapend met paraplu’s hebben we de hele dag door de regen gesjokt, klinkt misschien minder leuk maar wij hadden het prima naar ons zin tussen alle elektronica winkels in 🙂

Akihabara wordt ook wel het Times Square van Tokyo genoemd, waar je ook kijkt zie je neon-reclame. ‘s- Avonds schijnt dit briljant te zijn, dus ergens deze of volgende week gaan we ‘s avonds een kijkje nemen hier.

Onder de vele winkelpanden zijn kilometers lange gangen vol met, ja hoe noem je het eigenlijk, winkels of vlooienmarkt? Een soort van bazaar misschien eerder. Je kunt hier werkelijk uren rondlopen en miljoenen elektronica onderdelen kopen.

De werkplekken van deze verkopers stelt weinig voor, ze hebben minder dan een vierkante meter waar ze de hele dag zitten, sigaretten roken en onderdelen verkopen. De foto van onderstaande vrouw was nog een royale werkplek, we hebben slechtere gezien!

Nog vergeten te melden, het is verboden om foto’s te maken in deze catacombes, ik heb geen idee waarom. Misschien omdat er onderdelen liggen die betaald zijn door grote leveranciers, of om de werkomstandigheden van deze mensen niet vast te leggen. Geen idee! Maar ik heb ze gewoon stiekumpjes toch gemaakt 🙂

Tussen alle elektronica zien we ineens deze joekel hangen, geen idee of het een echte is. Bart even op de uitkijk of er niemand kijkt, snel een foto gemaakt en doorlopen…

Japanners zijn klein, ik ben groot. Een kleine 2 uur heb ik gebukt rondgelopen in het gangenstelsel. Pijn in de rug, lang leve diclofinac!

Audio/video kabeltje nodig? Hier hingen er echt duizenden. En het kost allemaal geen drol, voor 1 EURO koop je hier een 5 meter lange audio/video tulp kabel.

Plugjes en onderdelen in overvloed. Nu weet ik waar www.allekabels.nl en www.onlinekabelshop.nl hun kabels en onderdelen vandaan halen. Althans, als ik een dergelijke website zou runnen zou ik het wel weten in ieder geval 🙂

Na een paar uren komen we uit de catacomben, helaas geen zonlicht maar nog steeds regen. We lopen een winkel in om te schuilen voor de regen die nu echt met bakken naar beneden komt! Ik heb werkelijk geen idee wat voor koekjes dit zijn. Ze lagen in een normale winkel, geen kinky shizzle, dus volgens mij kan ik dit gewoon op het blog posten zonder aanstoot te geven. Maar raar of niet?

Poppen zijn ze hier allemaal gek van, ondanks dat we op een gegeven moment in een speelgoedwinkel lopen lijkt het wel alsof het meer op volwassen geënt is. We hebben hier echt vele raardere poppen gezien die je in Nederland alleen in bepaalde winkels in Amsterdam ziet 🙂

Er lopen hier zelfs volwassen mannen rond met poppen in hun handen of armen, in de Tokyo Tower zagen we een man die met zijn pop op de foto ging voor het raam en d’r haartjes aan het kammen was. Echt waar!

Ja maar deze zijn wel heel cool, alleen iets te groot om mee terug te nemen 🙂

Op de hoek van de straat spotten we een grote Sega Arcade hal. Bart Verstappen in aktie!

Inmiddels is het een uurtje of 1 ‘s middags. We hebben nog niet ontbeten, wat dat betreft hebben we dat sinds we hier zijn nog geen ene keer gedaan, en onze maagjes rommelen 🙂 Het centrum zit vol met authentieke Japanse restaurantjes. Geen idee hoe het heet, we gaan er toch maar naar binnen!

Binnen is het rumoerig, smoezelig en benauwd. Er hangen wat airco’s maar deze staan niet aan. De lucht die er hangt lijkt op die van een viswinkel, maar dan minder lekker 🙂 Hoe dan ook, we gaan alsnog zitten, de hut zit vol met Japanners dus het zal wel goed zijn denken we dan maar.

We worden in een kleine ruimte gezet achterin de zaak, een muur van golfplaat scheidt ons van de keuken die ernaast zit. Er zit reeds een Chinese familie te eten in de ruimte, op elke tafel staan een soort gasbranders waar schelpdieren op gelegd kunnen worden om vervolgens in hun eigen vocht gekookt te worden. Niet zo fijn voor de benauwdheid in de ruimte! De familie beschikt tevens over een 2-tal kinderen, 1 van de 2 is continu aan het huilen/dreinen.

Waarom zitten er hier nog vragen we ons af, totdat het eten komt. Verse tonijn met rijst en sojasaus. Het is werkelijk ongelovelijk lekker, een bak vol rijst, tonijn en opeten met stokjes, Hoe Japans wil je het hebben?

Na deze fantastische lunch struinen we weer verder, elektronicawinkel na elektronicawinkel. Eigenlijk verkopen ze allemaal hetzelfde. En echt heel goedkoop zijn ze niet met laptops, tablets of telefoons. Het scheelt tientjes vergeleken met Nederland. Dit is wel goedkoop, ik heb zelf een paar weken geleden bij Informatique exact dezelfde muis gekocht voor € 20,00. Hier is dezelfde muis € 5,60. En laat je niet misleiden door de naam, wegens een copyright issue heet Logitech hier Logicool. Dus tis niet nep, heeft gewoon een ander naampje.

Terug in het hotel geniet Bart van een KitKat ‘Green Tea’, niet heel vies, maar we hoeven geen zak te kopen in ieder geval. Zó lekker zijn ze toch ook weer niet.

We drinken wat pils aan de hotelbar, openen TripAdvisor en zoeken een restaurant vlakbij. Onze keuze is gevallen op Teppan-Yaki Restaurant Panic.

Het is rustig in het restaurant, er zit een Amerikaans stel aan de plaat. Hoewel we het in Amerika soms irritant vonden is het nu toch wel leuk om ietwat te babbelen met mensen die je kunt verstaan. Japan is echt een heel mooi, schoon en fijn land tot nu toe, maar de mensen zijn redelijk koel en spreken weinig tot geen Engels.

We hebben geen idee wat we moeten nemen, de chef is een jonge kerel die gelukkig ook Engels praat. De dingetjes op zijn menu zien er allemaal lekker uit. We bestellen dan maar iedere keer 1 gerecht en eten we met z’n 2’en op. Na ieder gerecht kijken we weer op de kaart en bestellen het volgende gerecht.

Het is echt fantastisch!

We beginnen met kip teri-yaki.

Gevolgd door spinazie met bacon.

Daarna gamba’s en coquilles.

Op aanraden van de chef nemen we een authentiek Japans gerecht, aardappelen met pittige worstjes. Echt heel erg lekker!

Daarna nog even een rondje gamba’s 🙂

En we sluiten af met een Japanse pizza.

Nogmaals, voordat iedereen gaat roepen, bovenstaande gerechten waren niet per persoon maar met z’n 2’en. Al met al hebben we een dikke 2 uur gezeten bij dit restaurant, het was werkelijk fantastisch. Zelden zo lekker gegeten! We hebben gelijk weer gereserveerd door donderdagavond 🙂

Het weer voor morgen schijnt er niet beter op te worden, er is een tyfoon op komst volgens het weerbericht. We kregen zelfs al een mail van restaurant Yasuda waar we woensdagavond gaan eten die ons waarschuwde voor het slechte weer wat op komst is. Er wordt tot maximaal 30 centimeter regen verwacht, klik hier voor het weerbericht!

Reageren mag trouwens best mensen, gisteren 51 unieke visits, 11 reakties… Kleine moeite voor jullie, groot plezier voor ons!

Vanuit een regenachtig Japan, welterusten 🙂

Mata ne!

Vandaag hebben we het ontbijt overgeslagen, we werden namelijk pas om 10:00 uur wakker 🙂 Hopelijk is met deze mega-tuk de jet-lag ook gelijk voorbij. Het weer laat te wensen over, bewolking en regen. Trouwens geen verkeerd uitzicht vanaf de kamer!

Gewapend met onze MiFi gaan we de straat op, dit ding werkt echt top. 4G onbeperkt internet op de mobiels en iPad!

Even tussendoor, zie hier het geavanceerde elektriciteits- en communicatienetwerk van Tokyo 🙂

Voordat we weggingen heb ik een spijkerbroek ingeleverd bij de wasserette, ik hoefde alleen maar onderstaande kaartje in te vullen. Dus ik hoop dat dat maar goed komt…

Het is vandaag vreselijk benauwd, het is 27 á 28 graden met een luchtvochtigheid van 92%, verder spettert het lichtjes en worden we echt zeiknat. En dat is niet alleen van de regen kan ik je vertellen! Wandelen gaan we niet teveel doen als het dit weer blijft, het is gewoon te benauwd en drukkend. Na 30 minuten lopen zijn onze shirts al doorweekt. Maar goed, genoeg geklaagd, het is vakantie dus wat zeuren we!

We lopen een winkel in om paraplu’s te kopen, echt fantastisch de spullen die je hier kunt kopen. Wat het is weten we niet, maar het ziet er gewoon leuk uit 🙂

Iemand misschien trek in wasabi zeewier chips? Of KitKat met groene thee smaak? Want dan nemen we wat voor je mee hoor 😉 Wel allemaal opeten dan hé!

Gewapend met paraplu’s lopen we richting de Tokyo Tower. Even een paar trappen omhoog, want we hadden het nog niet warm genoeg…

En daar is tie dan! Met 333 meter hoog de op één na hoogste toren in Japan.

Bart, bestel jij alvast even een drankje, dan ga ik even snel naar het toilet. Maakt niet uit wat, doe maar een frisje of zo!

Onderin de toren zit een aquarium, niet zo heel spectaculair, maar even kijken kan nooit kwaad.

De vissen hebben niet al teveel ruimte. Eigenlijk best zielig om te zien, vissen van 1,50 á 2 meter lang hebben ze in zulke kleine aquariums geperst dat ze enkel stil kunnen liggen en nog geeneens om kunnen draaien laat staan zwemmie-zwemmie doen!

Maar goed, zitten ze niet hier in een aquarium dan worden ze wel opgegeten door de Japanners 🙂

We pakken de lift omhoog, deze gaat tot 250 meter. In de lift staat er een Japanner die de audio-tour opleest van zijn briefje terwijl die je strak aankijkt zonder te knipperen met zijn ogen. Volledig in het Japans uiteraard, we hebben er niets van begrepen maar gaven de beste man maar een vriendelijk knikje.

Jammer van het weer zoals je kunt zien, maar het uitzicht is adembenemend.

In de verte zie je de berg Fuji. Oh zien jullie hem niet? Wij ook niet hoor 🙂 Maar hij staat daar echt…

Kijk uit, niet op gaan staan jonguh!

Inmiddels is het 13:00 uur geweest, we gaan weer naar beneden en zoeken een restaurantje op om te lunchen. Het Tokyo Curry Lab ziet er schoon en netjes uit. En met deze zinderende hitte kan het nooit kwaad om wat extra pittig gekruid voedsel naar binnen te werken.

Gezellig druk ook binnen, proost!

Maar wel heel erg lekker! Goed pittig, dat wel, de parels komen weer opzetten 🙂

We lopen weer terug naar het hotel om ons even op te frissen. Het is inmiddels nog warmer geworden, het zonnetje komt doorzetten en de benauwdheid is niet meer te harden.

We zijn overigens in goed gezelschap, de Nederlandse Ambassade van Japan is vlak naast het hotel!

In het hotel terug frissen we ons even op, en pakken een taxi naar Akihabara, de elektronicawijk van Tokyo. We zoeken een HDMI-kabel, ik laat zo zien waarom.

Na een korte rit met de taxi komen we aan bij het station van Akihabara, we lopen de eerste de beste winkel in en komen in het walhalla terecht! Althans, als je computers en elektronica leuk vindt is het een walhalla 😉

Laptops, laptops! Wie maakt me los?

Liever een iPad? Die hebben we ook!

Oh geen iPad maar een iPod? Ook die hebben we!

iPhone? Pak dan!

Moederborden en grafische kaarten? Pakt u maar!

Wat een geweldige winkel, 6 verdiepingen vol met plezier, we kunnen hier echt uren rondlopen! En dat gaan we doen ook, van de week gaan we een hele dag naar deze winkelstraat toe. Er zitten wel 100 van zulke winkels hier en we hebben er pas 2 gezien! Dat wordt kopen kopen kopen!

Oh ja, een HDMI-kabel, daar kwamen we voor. Weer terug in het hotel aangekomen sluiten we de laptop aan op de tv, stellen een Nederlandse proxy-server in, gaan naar de Ziggo website en voilá… Nederlandse televisie 🙂

En dan is het etenstijd. We gaan naar Sazanka in het hotel, smikkelen aan de plaat!

Beste stukje vlees wat we ooit gegeten hebben. Echt waar…. ooit!

Voldaan strompelen we naar de kamer terug, de voetjes zijn moe, wij ook. Even tv kijken en slapen. Tis klaar voor vandaag.

Alle lezers alvast een smakelijk eten voor zometeen 🙂

Tot morgen!

Wat een lange dag was dit zeg… Gisteren om 12:00 uur Nederlandse tijd naar Schiphol gegaan met onze vaste chauffeur 🙂 Dank daarvoor! En het is nu zondagavond 23:00 uur lokale tijd in Japan. Al met al zijn we meer dan 30 uur wakker nu en een slordige 20 uur onderweg geweest.

Op Schiphol was het vreselijk druk, maar gelukkig niet bij de Emirates balie. De dame achter de balie was zo onder de indruk van mijn postuur dat we gelijk nooduitgang plekken kregen toegewezen 🙂

Helaas is Café Amsterdam op Schiphol niet meer 🙁 We zijn nu bij een andere toko gaan zitten, EAST Bar & Bites, bij een Japanse kok (kunnen we er vast aan wennen) en die maakte me daar toch lekkere broodjes zeg! Een flatbread met omelet, kaas en bacon met hete saus. Smikkelen!

Op naar de gate, G9 helemaal achterin, denk dat dat de enige gate is waar deze joekel kan staan. Bart had inmiddels een zitplek gevonden, ik bleef wijselijk staan.

Maar goed, hier staat tie dan. De Airbus A380!

We zaten als vorsten, wat een ruimte zeg. En wat een mooi vliegtuig, over 3 weken mogen wij ook de trap naar boven nemen als we vanuit Japan naar Dubai vliegen 🙂

Hoe leuk is dit, er zit een camera op de achtervleugel waar je naar kan kijken gedurende de hele vlucht. Ook de landing zie je briljant op je eigen scherm, net alsof je in de cockpit zit.

Uiteraard kun je ook kiezen uit de nieuwste films!

6 Uur later komen we op Dubai aan, het is daar 0:00 uur lokale tijd als we aankomen.

Even kijken hoe laat onze connecting flight precies gaat 🙂

De luchthaven van Dubai is zo ontzettend groot, had ik echt nog nooit gezien. Kilometers lange gangen vol met winkels waar je alles kunt kopen.

U wilt goud? Dat kan, we hebben het liggen. Een kilo om precies te zijn.

Na een paar pilzen in de Heineken Lounge gaan we terug het vliegtuig in, de rest van de vlucht van Dubai naar Tokyo gaat in een Boeing 777. We zitten helemaal achterin, we zijn zover wij kunnen zien en horen de enige Nederlanders op het toestel. Alleen maar Japanners die keurig in kolonne het vliegtuig in komen terwijl er 1 voorop loopt met een vlaggetje waar ze allemaal naar aan het staren zijn.

Ja, dat ziet er wel iets anders uit dan een A380 🙂

Maar wel een mooie sterrenhemel!

03:00 Uur ‘s- nachts gaan we de lucht weer in. Het wordt alweer snel licht omdat we weer verder vooruit de tijd in gaan. Van daglicht in Amsterdam, naar donker in Dubai, naar weer daglicht richting Japan in een tijdsbestek van 12 uur. Slapen zit er niet in, het lichaam gaat niet akkoord met deze rare fratsen 🙂

Na 12 uur vliegen komen we in Japan aan. Het mooie weer heeft helaas plaatsgemaakt voor regen en mist.

Op de luchthaven is het klinisch schoon, er ligt geen propje op de grond. Het is er wel heel benauwd en warm binnen, de eerste straaltjes van deze vakantie lopen langs onze nek.

Geen idee wat er allemaal in de automaten zat, in de grauwe gangen waren dit zulke kleurrijke machines dat ik ze gewoon op de foto moest zetten! 🙂

In de aankomsthal gonst het van de mensen. We lopen wat onwennig rond, verstaan er geen zak van van wat we lezen en horen, en voelen ons echte buitenlanders. Maar dan ineens staat daar een Japanse meneer met een bordje in de lucht “Derks-san Taxi Okura”. Hij spreekt geen woord Engels, maar we zijn dolblij met deze meneer. In de parkeergarage onder het vliegveld stappen we in een Toyota limouse, werkelijk nog nooit gezien in Nederland maar die auto was fantastisch! We krijgen direct ijskoude flesjes water van de chauffeur en bevroren handdoekjes om onszelf af te koelen.

De chauffeur doet witte handschoenen aan, mompelt was in het Japans en een dik uur later komen we bij het hotel aan. Ja, niks mis mee met het hotel, maar dat zijn jullie dan ook van ons gewend 🙂

Oe oe… zelfde toiletten als in Amsterdam, nooit meer vegen! 🙂

Even een hapje eten beneden, de lobby ziet er ook picobello uit!

Okee, om Amerika echt voorgoed gedag te zeggen sluiten we die periode af door een cheeseburger te nemen in Japan. Maar wat blijkt, dit is echt de lekkerste cheeseburger die we ooit gegeten hebben! Echt zonder dollen mensen, dit meesterwerk is beter dan alle burgers die we ooit in Amerika hebben gegeten. Dus waarschijnlijk is dit alsnog niet de laatste burger van deze vakantie 🙂

Na het eten gaan we naar de kamer, we zijn er helemaal klaar mee. Douchen en naar bed. Nog even de tv aan om te zien of er wat leuks op is.

Oei… dat wordt de komende 2 weken geen tv kijken voor ons. Er zijn om precies te zijn 0 buitenlandse danwel Engelstalige zenders hier.

Wij gaan slapen, het is welletjes. Bedankt voor het lezen allemaal en tot morgen!

Groeten,

Marcel & Bart

2015. Een nieuwe trip! Het gaat weer beginnen trouwe lezers en lezeressen!

Na vier jaar door Noord-Amerika rondgezworven te hebben en alles gezien daar wat we wilde zien hadden we dit jaar het idee om eens aan de andere kant van de wereld te kijken. De keuze is gevallen op het continent Azië, en dan Japan wel te verstaan. Het land van de rijzende zon.

We zaten nog te twijfelen of China ook leuk was geweest maar daar serveren ze hond, en dat eten we niet. Wij hebben trek in walvis, dus zodoende is het Japan geworden! 😉

Morgenmiddag om 15:20 uur gaan we de lucht in vanaf Schiphol met Emirates. Vanaf Amsterdam vliegen we naar Dubai voor een 3 uur durende tussenstop, daarna gaan we door naar Tokyo waar we een kleine 2 weken zullen verblijven in het Okura Hotel.

Daarna vliegen we terug naar Dubai voor een relaxte strandvakantie van 8 dagen om vervolgens weer terug te vliegen naar huis. Ons vluchtschema ziet er als volgt uit.

In Japan zullen we ons rondbegeven middels de Shinkansen, de bekende “bullet train” die 320 km/u gaat. Auto rijden schijnt geen goed plan te zijn aldaar, dus dit jaar zijn we overgeleverd aan het openbaar vervoer. Gelukkig schijnt dit in Japan perfect geregeld te zijn! Wat we precies gaan bekijken in Japan hebben we om eerlijk te zijn totaal niet over nagedacht 🙂 We willen hoe dan ook een Sumo-worsteltournooi bezoeken waar Bart-san aan zal deelnemen.

Daarna dus Dubai, na 2 weken Japan zullen onze voetjes toe zijn aan een welverdiende strand- ren relaxvakantie. We hebben daar een paar mooie hotels geboekt al, waarvan 1 op Palm Jumeirah!

Verder zullen we, zoals jullie gewend zijn van ons, jullie elke dag verblijden met fotomateriaal van de heerlijke maaltijden die we hebben verorberd. Echter niet meer ‘s ochtends vroeg, maar rond etenstijd. In Japan is het 7 uur later dan in Nederland, dus als ik rond 0:00 uur á 01:00 uur de post maak zullen de meesten aan een heerlijke Nederlandse dis zitten.

De koffer is gepakt. Een stuk zwaarder dan voorgaande jaren want we verwachten dat het in Japan “anders” zal zijn qua outlets en shopping malls dan in Amerika 🙂 Dus zoals het echte Nederlanders betaamt nemen we alles zelf mee!

De standaard survival-medicatie-kit is ook ingeslagen, (inclusief een extra groot pak Immodium voor als we rare dingen gaan eten in Japan) wij zijn er helemaal klaar voor.

We hopen dat jullie elke dag weer veel plezier zullen beleven aan onze posts. Reakties worden door ons dagelijks gelezen en vinden we echt leuk. Houd je e-mail in de gaten elke dag!

Saizen ka mu ka.

Groeten,

Marcel-san & Bart-san